کوکاکولا و بروز خشکسالی در جهان
کمپانی « کوکاکولا » با شعار تأمین آسایش مردم متولد شد و اکنون پس از ۱۲۵ سال به بحران آب دامن می‌زند.
حضور کارخانه‌جات وابسته به شرکت کوکاکولا در کشورهای مختلف جهان و اقدامات و فعالیت‌های سری و مخرب
این صنایع ، منجر به تغییرات زیست محیطی در آن مناطق شده است. یکی از این موارد ، استفاده بی‌رویه
صنایع کوکاکولا از منابع آب شیرین کشورها و در نتیجه بروز خشکسالی در آنها می‌باشد که در ذیل به
ابعاد این موضوع می‌پردازیم.
کمپانی کوکاکولا متهم به آن است که به منظور استفاده از آب شیرین برای صنایع خود ، جوامع میزبان را با
بحران خشکسالی مواجه نموده است ؛ چاه های کشاورزان را خشک و کشاورزی محلی را نابود کرده است .
کمپانی کوکاکولا مسبب بخشی از خشکسالی‌هایی است
که در مناطق مختلف جهان رخ داده است.
شرکت کوکاکولا بدین موضوع اذعان دارد که بدون دسترسی به آب شیرین ، تجارت این کمپانی عظیم از میان
خواهد رفت. کوکاکولا براساس آماری که خود او نیز تایید کرده است ، برای تولید هر یک لیتر نوشابه گازدار در صنایع
خود به حداقل سه لیتر آب قابل‌شرب نیاز دارد و این مسئله به‌تنهایی گویای حقیقت ماجرا و نیاز مبرم این صنایع به
منابع آبی است . [1] این کمپانی به خاطر نیاز وسیعی که به آب دارد ، طی بیش از یک قرن بر تعداد زیادی از
سفره های آب زیرزمینی بسیاری از کشورهای جهان چنگ انداخته و به بحران جهانی کمبود آب در جهان دامن می‌زند ،
این در حالی است که صدها سال و گاهی بیشتر وقت صرف می‌شود تا یک سفره آب زیر زمینی تشکیل شود.
مقامات مسئول هند در این رابطه اعلام کردند که از سال2000 تا 2005که اوج فعالیت کمپانی کوکاکولا در هند است ،
سطح آب‌های زیرزمینی این کشور حداقل 10متر کاهش یافته است. در برخی کشورها نظیر هندوستان،کمپانی کوکاکولا
با حفر چاه‌های عظیم و بی‌قاعده ، به استخراج گسترده منابع آب زیرزمینی می‌پردازد و حوزه‌های آبخیز این مناطق را
خشک کرده است ؛ حوزه‌هایی که به مثابه میراث این جوامع شناخته می‌شوند و رکن اصلی کشاورزی محلی
در این کشورها را تشکیل می‌دهند.
چندین سال پیش جنبش جهانی «وار آن وانت» تحقیقاتی را در ایالت‌های " راجستان " و " اوتار پرادش " کشور هند
انجام داده است که نشان میدهد فعالیت‌های کمپانی کوکاکولا در آن مناطق و البته مناطق مختلف هند ، آثار نامطلوب
و منفی بر منابع آب زیرزمینی و بالتبع کشاورزی محلی داشته است. مطابق این پژوهش ، از سال 1999میلادی
و از زمانی که یک کارخانه مرتبط با صنایع کوکاکولا در دهکده "کالادرا" در ایالت بیابانی " راجستان " هند راه اندازی شد ،
کشاورزان محلی در تحصیل آب موردنیاز جهت آبیاری مزارع خود با مشکلات جدی مواجه شده‌اند . تحقیقات دیگر این
مؤسسه نشان میدهد که سایر جوامع هندوستان که در حوالی کارخانه‌جات کوکاکولا زندگی و مشغول به کار هستند
با کمبود جدی منابع آبی مواجه هستند ؛ حال آنکه پیش از آغاز فعالیت این کارخانه جات ، چنین بحران
زیست‌محیطی عظیمی سابقه نداشته است [2] .
مؤسسه «وار آن وانت» در پژوهشی دیگر اعلام می‌دارد روستاییانی که در حوالی شهر " واراناسی " ایالت " اوتار پرادش "
هندوستان زندگی می‌کنند اعلام داشته‌اند به‌دلیل برداشت بی رویه کارخانه جات کوکاکولا از منابع آب های
زیرزمینی این منطقه ، چاه‌های محلی خشک شده‌اند.[1][2]
مؤسسه « وار آن وانت » در ادامه گزارش های خود ، به تأثیرات منفی کمپانی کوکاکولا در سایر جوامع جهان
نیز اشاره می‌کند. به‌عنوان نمونه ، این مؤسسه اعلام می‌دارد که صنایع کوکاکولا با استخراج بی رویه آب از حوزه های
آبخیز کشور " السالوادور " این کشور را با بحران زیست‌محیطی بی‌سابقه‌ای مواجه ساخته است . کوکاکولا همچنین
شرایط مشابهی را برای ایالت" چیاپاس"کشور مکزیک پدید آورده است و این ایالت را با بحران خشکسالی گسترده
روبرو ساخته است.[2]
مدعیات فوق الذکر همراه با مستندات قوی برای تائید موارد بالا ، مردم کشورهای مختلف به ویژه هندی ها را بر آن
داشته است تا با ایجاد کمپین های گسترده به تحریم خرید کالاهای مرتبط با کوکاکولا و صنایع مشابه
نظیر پپسی بپردازند .
مردم معترض بر این باورند که شرکت هایی نظیر کوکاکولا و پپسی ، با برداشت بی‌رویه از منابع آب‌های زیرزمینی
مناطق مختلف ، در ازای کالایی ناچیز ، مهم‌ترین سرمایه و موهبت طبیعت منطقه یعنی آب را از آنها می‌ربایند [ 2 ] .
به همین دلیل کوکاکولا در هند به کوکای قاتل معروف شده است.
به گزارش خبرگزاری ايرنا در دهلی نو،تعدادی از مردم و اتحاديه های بزرگ تجاری،سوپرماركت ها،رستوران ها و هتل ها
در "تاميل نادو" در جنوب هند برای حمايت از كشاورزان با راه اندازی كارزاری ، مصرف نوشابه های آمريكايی " پپسی "
و " كوكاكولا " را ممنوع كردند.
به گزارش ايرنا ، اتحاديه های بزرگ تجاری هند در بيانيه ای با حمايت از اين كارزار اعلام كردند در حاليكه كشاورزان
منطقه با كمبود آب برای آبياری مزارع روبرو هستند ، شركت های آمريكايی پپسی و كوكاكولا با برداشت
بی رويه آب از رودخانه ها به بحران كم آبی دامن می زنند.
" ولايان " رئيس فدراسيون تجاری " تاميل نادو " گفت :
هم اكنون بسياری از فروشگاهها و فعالان اقتصادی با آغاز اعتراض های مردمی به كارزار
ممنوعيت فروش نوشابه های آمريكايی پيوسته اند.
وی با بيان اينكه نوشيدنی هايی مانند پپسی و كوكاكولا با داشتن مقادير زيادی شكر و مواد شيميايی برای سلامتی
مضر است افزود: مردم بايد به جای مصرف نوشابه از آبميوه های توليد هند استفاده كنند.[ 3 ]
کاریکاتور اعتراضی که در اعتراض به فعالیت‌های کمپانی کوکاکولا که در جراید کشور هند به چاپ رسید
اما متاسفانه در کشور عزیزمان ایران ، هیچ نهاد ، مؤسسه و سازمانی وجود ندارد که میزان مصرف آب آشامیدنی در
کارخانه کوکاکولا ایران را بررسی نماید و سهم این کارخانه در بحران آب آشامیدنی که اکنون یکی از مسائل بسیار
حیاتی ایران است و هر ساله مشکلات جدی را برای مردم عزیز ایران اسلامی ایجاد می کند ، تعیین نماید.
زنان « کرلا » برعليه « کوکاکولا »
شرکت «کوکا کولا» که از سال ١٩٧٧ از هند اخراج شده بود ، دوباره از روز ٢٣ اکتبر سال ١٩٩٣ وارد هند شد
و اين در حالی بود که درست در همين زمان ، پپسی ديگر شرکت آمريکايی نيز در هند ريشه می دواند. اين دو شرکت
در حال حاضر شامل نود کارخانه می باشند ؛ «کارخانه های بطری پرکنی» که در واقع «کارخانه های پمپاژ» می باشند.
در اين ميان ٥٢ کارخانه متعلق به «کوکا کولا» و ٣٨ کارخانه ديگر به «پپسی» تعلق دارد. هريک از اين کارخانه ها روزانه
چيزی بين يک تا يک و نيم مليون ليتر آب مصرف می کنند.
اين نوشابه های گازدار ، با توجه به روند توليدشان ، خطراتِ جدی را دربر دارند . نخست به اين دلیل که پمپاژ
سفره های آب زيرزمينی توسط کارخانه هايشان ، مردمان فقير را از حق اساسی دسترسی به آب آشاميدنی محروم
می کند. از سوی ديگر اين کارخانه ها زباله های سمی توليد می کنند که محيط زيست و سلامت عمومی را تهديد
می کند . و در انتها به دليل اين که نوشابه هايی که بر پايه «سودا» هستند ، از جمله نوشيدنی هايی به شمار می آيند
که برای سلامتی انسان مضر می باشند.
در همين راستا مجلس هند گروهی متشکل از نمايندگان احزاب مختلف را مأمور تحقيق در مورد وجود پس ماندهای
آفت کش های سمی ، در اين نوشابه ها کرده است.
در مدت بيش از يک سال زنان قبايل « پلاشيمادا » در ناحيه « پالاگهات » در « کرلا » مجموعه تحصن هایی را برای
اعتراض نسبت به خشک شدن سفره های آب زيرزمينی توسط «کوکاکولا» برگزار کرده اند. در اين زمينه «ويرندر کومار»
روزنامه نگار روزنامه « متروبومی » می نويسد: « ساکنان اين مناطق ظرف های سنگين آب آشاميدنی را که بايد برای
بدست آوردنش مسافت زيادی طی کنند را بر روی سر حمل می کنند و اين در حالی است که در همين زمان
کاميون های پر از نوشابه های گازدار از کارخانه «کوکا کولا» خارج می شوند. قابل ذکر است که برای تهيه يک ليتر
«کوکا کولا» نه ليتر آب آشاميدنی مصرف می شود.
در اين زمان پيش بينی توليدی معادل ١٢٢٤٠٠٠ بطری شامل «کوکاکولا» ، « فانتا »،« اسپرايت »،« ليمکا »،« تامس آپ »
«کينلی سودا» و «ماسا» می شد. «پانچايات» محلی بر اساس مجموعه شرايطی ، به « کوکا کولا » مجوز برداشت
آب به کمک پمپ های موتوردار را داده بود . ولی کوکاکولا به صورتی کاملاً غير قانونی اقدام به برداشت
ميليون ها ليتر آب خالص در بيش از شش چاه حفاری شده توسط ابزار و پمپ های الکتريکی بسيار توانمندش
کرده است . بدين ترتيب سطح آب زير زمينی به شدت پايين آمده ست ؛ يعنی از عمق ٤٥ متری
به عمق ١٥٠ متری رسيده است .
ولی «کوکا کولا» تنها به دزديدن آب مردم قناعت نمی کند ؛ چرا که علاوه بر اين و کمی پس از استقرار،ناحيه ای
که در آن مستقر شده است را با دفن ماشين آلات فرسوده و زباله های جامد در چاه هايی که خشک شده اند و
پر کردن چاه ها با فاضلاب ، آلوده می نمايد.
پيش از اين کارخانه زباله هايش را خارج از محوطه دفن می کرد ؛ البته به گونه ای که در فصل های بارانی در اثر
پخش آن در شاليزارها ، کانال ها و چاه های آب ، تهديدی بسيار جدی برای سلامت اجتماعی ايجاد می شد . هر چند
در حال حاضر چنين وضعيتی ديگر وجود ندارد ولی از شدت آلوده بودن منابع آب زير زمينی کاسته نشده است.
مجموعه اين فعاليت ها به خشک شدن ٢٦٠ چاهی منجر گرديد که حفاری آن ها بر اساس مجوز قانونی و برای رفع
نياز به آب آشاميدنی و زراعی بوده است . در اين ناحيه از استان « کرالا » که به دليل طبيعت غنی و سرشار از آب
باعنوان «انبار برنج» شناخته می شود،از ميزان توليدات کشاورزی ١٠ درصد کاسته شده است. در نهايتِ امر ، «کوکا کولا»
زباله های سمی را به عنوان کود توليدی کارخانه بين روستاييان پخش می کند . به هر حال آزمايش های انجام شده
نشان می دهند که اين کودها حاوی درصد بالايی از سرب و مواد سرطان زا هستند. بدين ترتيب ، نمايندگان قبيله ها
و کشاورزان ، همزمان نسبت به آلودگی منابع آب زيرزمينی و چشمه ها و نيز وجود چاه هايی که به صورت غيرقانونی
حفر شده اند و برداشت محصولات زراعی را به شدت تهديد می کنند ، اعتراض کرده اند . از مهم ترين تقاضا های
آن ها حفاظت منابع آب آشاميدنی سنتی شامل برکه ها و مخازن و نيز حفظ آب راهه های مورد استفاده جهت
انتقال آب و کانال ها و سرانجام جيره بندی سهم آب زيرزمينی می باشد.
دراين بين و با وجود اخطاری که از سوی «پانچايات» به «کوکاکولا» برای ارائه توضيحاتی در مورد فعاليت هايش
داده شده بود ، اين شرکت از ارائه هرگونه توضيحی خود داری کرده است. در نتيجه به تازگی مجوز بهره برداری
اين شرکت لغو شده است ولی با اين وجود ، اين شرکت آمریکایی تلاش کرد تا با پرداخت ٣٠٠ ميليون روپيه
آقای «آنيل کريشان» رئيس «پانچايات» را بخرد که البته در اين امر ناموفق بوده است . به هر حال هرچند «پانچايات»
مجوز بهره برداری اين شرکت را لغو کرده است ولی دولت ايالت «کرالا» همچنان به حمايت از آن ادامه می دهد .
در اين راه چيزی معادل دوميليون روپيه (٣٦٠٠٠ يورو) به عنوان کمک بلاعوض در جهت سياست های صنعتی محلی به
«کوکاکولا» پرداخته شده است . در تمام ايالت هايی که اين شرکت ها کارخانه ای دارند ، «کوکا» و «پپسی»
کمک های مشابهی را دريافت می کنند.جالب اين جاست که اين همه هزينه برای نوشيدنی هايی می شود که در
مقايسه با نوشيدنی های محلی هندی همچون « نيمبو پانی » ، « لاسی » ، « پانا » ، « ساتو » و ...
از نظر ارزش غذايی صفر هستند .
علاوه بر اين ، برای تهيه شربتی اشباع شده از شکر ، اين کارخانه ها از قند ذرت – فروکتوز استفاده می کنند و اين
در حالی است که نزديک به ٣٠ درصد ذرت توليدی نيز به جای خود در کارخانه ها به توليد غذای احشام اختصاص
می يابد و بدين ترتيب از چرخه غذايی انسان خارج می شود و در واقع ، اين موضوع فقيران را از يک فراورده
غذايی اساسی و ارزان محروم می کند.خلاصه اين که کوکا و پپسی تاثير مهم و البته منفی بر زنجيره غذايی و اقتصادی دارند .
در سال٢٠٠٣،مسؤلان بهداشت منطقه به ساکنان «پلاشيمادا» اطلاع دادند که آب منطقه بر اثر آلودگی غير قابل مصرف
شده است ، البته مدتی بود که زنان اين موضوع را می دانستند و خود از اولين کسانی بودند که با تحصن در برابر
نرده های کارخانه اعتراض خود را نسبت به اين «آب دزدی» اعلام کردند.
با الهام گرفتن از حرکت زنان « آديواسی » ، حرکتی وسيع تر همچون موجی از نيروی همبستگی در صحنه ملی
و جهانی پديد آمد. در اثر فشار های ناشی از نيروی روزافزون اين حرکت و بروز خشک سالی که منجر به جدی تر شدن
مشکل آب گرديد ، سرانجام رئيس دولت ايالت « کرالا » در روز ١٧ فوريه سال ٢٠٠٤ دستور بسته شدن
کارخانه « کوکا کولا » را صادر کرد . اتحاد رنگين کمانی که در آغاز بين زنان منطقه شکل گرفت سرانجام سراسر
«پانچايات» را فرا گرفت . در اين ميان « پانچايات » ناحيه « پروماتی » در استان « کرالا » نيز شکايتی بر عليه
اين شرکت آمریکایی در نزد دادگاه عالی «کرالا» و در جهت منافع عمومی ثبت کرده است.
در روز ١٦ دسامبر ٢٠٠٣ ، قاضی « بالاکريشنانا نای » به « کوکاکولا » دستور داد که به پمپاژ غير قانونی از
منابع آب زيرزمينی «پلاشيمادا» خاتمه دهد .
قاضی به صورت مشخص بر اين موارد تأکيد کرده بود که : « نظريه اعتماد جمعی پيش از هر چيز
بر اين اصل استوار است که منابع مشخصی همچون هوا ، آب ، دريا و جنگل ها برای همه مردم از چنان اهميتی
برخوردار هستند که در نظر گرفتن آن ها به عنوان سرمايه شخصی کاملاً غير قابل توجيه خواهد بود .
منابع نام برده شده به نوعی هديه طبيعت هستند و بايد به رايگان و فارغ از شرايط اجتماعی اشخاص
در اختيار همه قرار گيرند .
از آن جا که اين نظريه دولت را وادار به حفاظت از چنين منابعی می نمايد تا همه بتوانند از آن برخوردار گردند ،
نمی توان اجازه داد که از آن ها به صورت شخصی يا با اهداف تجاری بهره برداری شود و بدون هيچ استثنايی
همه شهروندان بايد از سواحل ، آب گيرها ، هوا ، جنگل ها و زمين هايی که از نظر زيست محيطی حساس هستند
برخوردار شوند . در اين ميان دولت به عنوان مدير ، مسئوليت حفاظت منابع طبيعی ای را بر عهده دارد که
قابل انتقال به عنوان دارايی شخصی نيستند.»
اين امر واضح است که آب يک سرمايه عمومی است. دولت و بازوهای مديريتی گوناگونی آن وظيفه حفاظت از
منابع آب زيرزمينی در برابر برداشت های يش از حد مجاز را برعهده دارند و عدم واکنش در برابر اين موضوع نوعی
تخطی از اصل ضمانت حق زيست است که در بند ٢١ قانون اساسی هندوستان آمده است .
ديوان عالی همچنين تاکيد کرده است که حق بهره مند بودن از آب و هوای آلوده نشده نيز شامل حق زيستی می شود
که در اين بند آمده است.
به عبارت ديگر ، با وجود نبود قانونی در جهت مشخص کردن ضوابط بهره برداری از سفره های آب زير زمينی ،
« پانچايات » و دولت ، برای اعتراض بر روی موضوع بهره بردای بيش از حدمجاز از اين منابع زير زمينی تکيه
کرده اند. بدين ترتيب حق مالکيت «کوکاکولا» شامل سفره های آب واقع در زير زمين های اين شرکت نمی شود .
هيچ کس حق ندارد سهمی بزرگ از آب زير زمينی را از آن خود بداند و دولت نيز هيچ قدرتی در زمينه دادن امتياز
بهره برداری از اين منابع در مقياس وسيع به يک شخص ثالث ندارد.
با توجه به اعلام حکم از سوی دادگاه ؛ « کوکا کولا » پمپ کردن آب برای مصرف خود را در مدت يک ماه کم کم
قطع خواهد کرد . « پانچايات » و دولت ايالتی در پايان اين مهلت بررسی خواهند کرد که آيا به مفاد حکم
عمل شده است يا نه.
حرکت اعتراضی و تهاجمی زنان که هسته مرکزی و قلب اين حرکت بودند در نهايت توسط قضات،نمايندگان مجلس و
چهره های علمی و نويسندگان پيگيری گرديد. دامنه های اين جنبش به ساير ايالت هايی که در آن ها کوکا و پپسی با
پمپ کردن آب سفره های زيرزمينی به ساکنان آسيب می رسانند ، نيز گسترش يافته است .
در « جايپور » مرکز ايالت «راجستان» ، پس از گشايش کارخانه «کوکاکولا» در سال ١٩٩٩ سطح آب زيرزمينی از عمق
دوازده متری تا عمق سی و هفت متر و نيمی پايين رفته است . در « مهديگنج » ناحيه ای در بيست کيلو متری
شهر مقدس « واراناسی » - « بنارس » سطح آب دوازده متر پايين رفته است و زمين های کشاورزی
اطراف کارخانه نيز آلوده شده اند .
در « سينگشاشر » ، روستايی از استان « باليا » در شرق « اتار پرادش » کارخانه «کوکاکولا» به گونه ای زمين ها
را آلوده است که اين آلودگی تا مدت ها دوام خواهد داشت. بدين ترتيب در همه جا حرکت های اعتراض آميزی
شکل می گيرد . با اين وجود بايد متذکر شد که در اکثر موارد اخير قدرت های محلی به اين اعتراض ها پاسخی
همراه با خشونت می دهند . به عنوان مثال در «جايپور» ، «سيدار دودا» ، مبارز صلح طلب معروفی که متمايل به
انديشه های «گاندی» است ، در سال٢٠٠١ به خاطر شرکت در يک راهپيمايی آرام برای بسته شدن يکی از اين کارخانه ها
توقيف شد.
خطر آلودگی توسط پس مانده های سمی را بايد به موضوع خشک شدن چاه ها افزود .
ديوان عالی ايالت «راجستان» فروش نوشيدنی های توليد شده توسط «کوکا» و «پپسی» را ممنوع کرده است.
چرا که این دو کارخانه از مشخص کردن محتويات دقيق فراورده هايشان خودداری کرده اند و اين در حالی است
که بر اساس آزمايش های انجام شده اين محصولات دارای پس مانده های آفت کش های سمی خطرناک برای
سلامت انسان هستند . البته اين دو غول آمریکایی اقدام به شکايت در ديوان عالی هند کرده اند،ولی اين نهاد
از پذيرش شکايت خودداری کرده است و حکم دادگاه «راجستان» مبنی بر لزوم انتشار فهرست دقيق مواد موجود در
توليدات «کوکا» و «پپسی» را تنفيذ کرده است .
در حال حاضر اين نوشيدنی ها در اين ناحيه ممنوع هستند.
در ٢٠ ژانويه ٢٠٠٥ ، در سرتاسر هندوستان زنجيرهای انسانی به دور همه کارخانه های «کوکاکولا»و«پپسی کولا»
کشيده شد . در دادگاه های خلقی خطاب به « آب دزدان » گفته شد که بايد کشور را ترک کنند .
مورد «پلاشيمادا» اين موضوع را اثبات می کند که قدرت مردم توانايی غلبه بر شرکت های خصوصی را دارد.
نویسنده Vandana SHIVA برگردان کاوه دهقان
سایت monde diplomatique
تخریب محیط زیست توسط کوکاکولا با آلاینده های پلاستیکی
چهار شرکت بزرگ تولید نوشابه در جهان ، هر ساله مسئول ایجاد بیش از نیم میلیون تن آلاینده های پلاستیکی در
شش کشور در حال توسعه هستند ، رقمی که برای پرکردن ۸۳ زمین بازی فوتبال در هر روز کافی است.[4]
به گزارش روزنامه گاردین ، محاسبات سازمان مردم نهاد «تییرفاند» (Tearfund) حاکی از انتشار گاز های
گلخانه ای حاصل از سوزاندن بطری های پلاستیکی و کارتن های تولید شده در چهار شرکت کوکاکولا ، پپسی ،
نستله و یونیلیور در کشورهای در حال توسعه است.[4]
این سازمان تخمین زده است که سوزاندن بسته های پلاستیکی تولیدی این شرکت ها ، ۴ میلیون و ۶۰۰ هزار تن ،
دی اکسید کربن به وجود می آورد که برابر با آلاینده های ۲ میلیون خودرو است.
این سازمان تولیدات این چهار شرکت در چین ، هند ، فیلیپین ، برزیل ، مکزیک و نیجریه را مورد تجزیه و تحلیل
قرار داد تا تأثیر استفاده از مواد پلاستیکی در کشورهای در حال توسعه را ارزیابی کند.
این کشورها از آن جهت انتخاب شدند که بازار های بزرگ کشور های در حال توسعه هستند که
در سه قاره گسترش می یابند.
بطری ها ، پلاستیک ها و کارتن های فروخته شده در این کشورها اغلب سوزانده یا در زباله دانی تخلیه می شوند
و مشکل آلودگی فراوانی را ایجاد می کنند.
این سازمان مردم نهاد ، آلاینده های پلاستیکی را مشکلی برشمرد که به بحران زیست محیطی دامن می زند.
سازمان تییرفاند از شرکت های یاد شده خواست به سرعت به تولید بسته بندی هایی با قابلیت استفاده مجدد به جای
بطری های پلاستیکی ، روی آورند.
شرکت کوکاکولا بیشترین آلودگی پلاستیکی را در این شش کشور ایجاد می کند.
کوکاکولا سالانه ۳ میلیون تن پکیج و ضایعات پلاستیکی تولید می کند که هر ساله در این شش کشور سوزانده و در
زباله دانی رها می شود که این رقم حدوداً برابر با ۲۰۰ هزار بطری در هر دقیقه است.
در سال 2019 کوکاکولا عنوان نخست را در فهرست جهانی سازمان های تولید کننده آلودگی پلاستیکی کسب کرد.
نستله از دیگر غول های صنعت نوشیدنی و پپسی کولا نیز به ترتیب جایگاه های دوم و سوم جهانی را
در تولید ضایعات پلاستیک کسب کردند.
بر اساس گزارش سالانه ائتلاف جهانی رهایی از پلاستیک Break Free From Plastic که در ماه اکتبر منتشر شد ،
کوکاکولا همچنین برای چهارمین سال متوالی در سال2021 بدترین آلوده کننده پلاستیک جهان بود.[6]
که سر از محتویات شکم آبزیان در می آورند.
با این حال کوکاکولا قویاً بر مواضع خود تأکید کرده و اعلام نموده که همچنان به استفاده از ظروف پلاستیکی
یکبار مصرف ادامه می دهد و در عوض تمرکز خود را روی بازیافت آنها قرار می دهد.
کوکاکولا قصد دارد تا سال۲۰۳۰ پنجاه درصد بطری های مورد نیازش را از مواد بازیافتی تولید کند.این شرکت اعلام کرده
که تا این تاریخ برابر با تک تک بطری هایی که در سراسر دنیا به فروش می رساند را جمع آوری و بازیافت کند.
پلاستیک تولیدی این شرکت را بر گردن مصرف کنندگان انداخت و گفت: مصرف کنندگان تشنه نوشیدنی هایی هستند
که درون بطری های پلاستیکی سبک و در دار باشند و تأکید کرد که کوکاکولا برنامه ای برای کنار گذاشتن پلاستیک های
یکبار مصرف از محصولاتش ندارد.
خانم پرز در ادامه صحبت هایش گفت: اگر خود را با خواست مشتریانمان وفق ندهیم کسب و کارمان دوام نمی آورد.
بنابراین همزمان با تغییر در زیرساخت های بطری سازی خود سعی داریم به سمت بازیافت و تکنولوژی های نوآورانه
پیش برویم و باید به مشتریانمان نشان دهیم که چه فرصت ها و امکاناتی وجود دارند .
آنها ما را تغییر خواهند داد.
کوکاکولا اعلام کرده به استفاده از پلاستیک در محصولاتش ادامه میدهد.
شرکت پپسی نیز۱۳۷هزارتن آلاینده پلاستیکی درسال تولیدمی کندکه برای پرکردن۲۲زمین بازی فوتبال درروزکافی است.
میزان ضایعات نستله ۹۵هزار تن در سال است که می توان با آن ۱۵ زمین فوتبال را در روز پر کرد.
سهم آلایندگی شرکت یونیلیور نیز ۷۰هزار تن در سال است ، رقمی که بیش از ۱۱ زمین فوتبال را در روز پر می کند.[4]
تولید محصولات پلاستیکی در سراسر جهان رو به افزایش است و قرار است ظرف ۱۰ تا ۱۵ سال آینده به دو برابر برسد ؛
امری که باعث افزایش آلاینده های پلاستیکی ، افزایش انتشار گاز کربن و تاثیرات مرگبار بر سلامت انسان ها
در کشورهای فقیرتر خواهد داشت.
هر ساله بین ۴۰۰هزار تا یک میلیون نفر در کشورهای کم درآمد و با درآمد متوسط به دلیل ابتلا به بیماری های مرتبط
با ضایعات پلاستیکی و دیگر ضایعات مدیریت نشده جان می‌دهند.
در چند سال اخیرا مصرف کنندگان ، سرمایه‌گذاران و گروه های زیست محیطی به علت آلودگی بطری های پلاستیکی
یکبار مصرف نفتی در اقیانوس‌ها و سایر مشکلات ، از شرکت کوکاکولا به شدت انتقاد کرده‌اند.
منابع:
1- مشرق نیوز
2- سایت رسمی جنبش جهانی War on Want .
3- احمدعلي خليل نژاد-خبرگزاری ایرنا
6- خبرگزاری تسنیم